دیکشنری آنلاین

ماییم و دلی زعشق رویت سرشار  / ای مرد خدا! سوار آیینه تبار

هر فاصله ترجمان دلتنگی ماست  / بازآ و همه فاصله ها را بردار . . .

.

.

.

خواهی که در پناه کرامات سرمدی  / ایمن شوی زفتنه و ایمن زهر بدی

لبریز کن زعطر گلِ نور سینه را  / با ذکر سبز یک صلوات محمدی . . .

.

.

.

دلی دارم که رسوای جهان است / گرفتار بتی ابرو کمان است

نگاهم سوی طاووسی بهشتی است / که نامش مهدی صاحب الزمان است

به امید ظهورش

.

.

.

اسیر پنجه ی دردیم بی تو / نگاه نرگسی زردیم بی تو

اگر چشم انتظار تو نبودیم / در این دنیا چه می کردیم بی تو . . .

.

.

.

ای سوی تو عالم نگران ادرکنا / شد دوری تو به ما گران ادرکنا

طغیان ستم گذشت از حد مهدی / ای ریشه کن ستمگران ادرکنا . . .

.

.

.

تو بین منتظران هم عزیز من ، چه غریبی / عجیب تر ، که چه آسان نبودنت شده عادت

چه بیخیال نشستیم ، نه کوششی نه وفایی / فقط نشسته و گفتیم ؛ خدا کند که بیایی . . .

.

.

.

دلم هر جمعه در تاب و تب است / عاشقانه بی قرار دلبر است

گفتم جمعه شود پایان غمم / جمعه رفت و باز چشمم به راه است . . .

.

.

.

کدام جمعه دعا مستجاب خواهد شد / سوار صاعقه پا در رکاب خواهد شد

کدام جمعه ز عطر بهشتی گل یاس / بهار غرق شمیم گلاب خواهد شد . . .

.

.

ای طبیبا بسر بستر بیمار بیا بهر دلداری دلسوخته زار بیا

تو که دل را به نگاهی بربودی زکفم بپرستاری بیمار دل افکار بیا . . .

به امید ظهورش . . .

.

.

.

غیر از تو مرا دلبر و دلدار نباشد /  دل نیست هر آندل که ترا یار نباشد

شادم که غم هجر توگردیده نصیبم /  بهتر ز غم هجر تو غمخوار نباشد . . .

.

اسیر مانده ایم در بهانه های پاپتی / و میله های آهنین و عشق های ساعتی

حوالی نگاهمان دوباره صف کشیده است / صدای تیک  تاک غم , شماره های صنعتی !

.

.

.

در حسرت تو دربدری شد نصیب خضر / ورنه به سیر کوه و بیابان چه می‌کند

دست نیاز به‌سوی تو دارد وگرنه نوح / با زورق شکسته به طوفان چه می‌کند ؟

.

شنیدم که تو یک روز جمعه بر میگردی / کدام جمعه ؟ نمیشد اشاره میکردی . . . ؟

.

.

.

گفتم که روی خوبت از ما چرا نهان است ؟ / گفتا تو خود حجابی ور نه رخم عیان است

گفتم که از که پرسم جانا نشان رویت ؟ / گفتا نشان چه پرسی آن کوی بی نشان است . . .

.

.

.

مـژده‌ی آمـدنت قیمـت جـان می‌ارزد / تاری از موی تو آقـا به جهـان می‌ارزد . . .

.

.

ارباب زمین، امیر مریخ، بیا / تا نخل ستم برکنی از بیخ بیا

از قول همه منتظران می گویم / ای پیرترین جوان تاریخ بیا . . .

.

.

.

مهدیا منتظرانت همه در تاب و تبند / همه ی اهل جهان، جمله گرفتار شبند

چو بیایی غم و ظلمت برود از عالم / شاد گردد دل آنان که گرفتار غمند . . .

.

.

.

گرچه من سرباز هیچ و ساده ام / سرخوشم مهدی بود فرمانده ام

گرچه مهدی بود غایب ولی / سرخوشم بر نایبش سید علی . . .

.

.

.

دل از ما برد و روی از ما نهان کرد /  خدایا با که این بازی توان کرد

تا کسی رخ ننماید نبرد دل ز کسی  / دلبر ما دل ما برد به ما رخ ننمود . . .

.

.

.

اذان جمکران شوری به پا کرد /  دلم را از غم عالم جدا کرد

صبا را گشته بودم محرم راز /  مرا با رمز غیبت اشنا کرد

بخوان در دل تمنای فرج را /  بگو شاید نگاهی هم به ما کرد . . .

اللهم عجل لولیک الفرج

.

.

.

آرزو هایم زیر انبوهی از خاکستر ، هنوز نفس می کشد

هنوز شعله ورند ، نسیم مهربانی تو کدام جمعه می وزد . . . ؟

.

.

.

سر می نهم به پای تو یا صاحب الزمان / جان می کنم فدای تو یا صاحب الزمان

تقدیم میکنم سرو جان را ز فرط شوق / گر بشنوم صدای تو یا صاحب الزمان . . .

.

.

.

یا صاحب الزمان!تو ببین بی قراری ام / چشمان منتظر به در واشک وزاری ام

عمریست من نشسته وجام میم تهیست / ساقی بیا وتازه نما می گساری ام . . .

.

.

ای قلم در حرفهایت اثری نیست / برای من از آشنا خبر نیست

ای خدا ، این جمعه هم آمد و رفت / از یوسف فاطمه خبری نیست . . .

.

.

.

یقین بدان که اثر می‌کند دعای فرج / و از عنایت آن صاحب‌الزمان برسد

شروع دفتر باور به نام او زیباست / اگر که ختم غزل هم به پای آن برسد . . .

.

.

.

ای جان جهان بسته به یک نیم نگاهت / دل گشته چو گل سبز به خاک سر راهت

هم بام فلک پایگه قدر و جلالت / هم چشم ملک خاک قدم های سپاهت

.

.

کاش از دلبر نشانی داشتیم / بر سر کویش مکانی داشتیم

از برای مهدی صاحب الزمان / کاش در دل جمکرانی داشتیم

تعجیل در فرج آقا صلوات

.

.

.

از فراقت به جوانی همگی پیر شدیم / بی تو از وادی دنیا همگی سیر شدیم

بی خود از حادثه ی عشق تو دیوانه و مست / عاشق کوی تو گشتیم و زمین گیر شدیم . . .

.

.

.

دستم به دامانت در این آغاز فصل سرد / آخر سکوت تو غزل را می کشد برگرد

آوار غم بر شانه های شهر را بنگر / شعری بخوان آرامشی پیدا کند این درد . . .

.

.

.

غروب جمعه رسیده است و باز تنهایی  / غروب این همه غربت چرا نمی آیی؟!

زمین به دور سرم چرخ می زند پس کی  / تمام می شود این روزهای یلدایی . . . ؟

.

.

یک جمعه از شروع سحر با نبود تو /  یک ریز تا نماز عشاء گریه می کنم . . .

السلام علیک یا صاحب الزمان

.

.

.

دوباره جمعه گذشت و قنوت گریان ماند / دوباره گیسوی نجوای ما پریشان ماند

دوباره زمزمه ی کاسه های خالی ما / پس از نیامدنت گوشه ی خیابان ماند . . .

السلام علیک یا اباصالح

.

.

.

بگذار بگویمت دلم غم دارد / یک عالمه اشک و آه و ماتم دارد

عجّل بظهور، عصر آدینه ها / ای یوسف فاطمه تو را کم دارد . . .

(یا مهدی)

.

.

.

فروغ روی یزدان داری ای دوست / صفای باغ رضوان داری ای دوست

تویی یوسف، که در هر کوی و برزن /   هزاران پیرکنعان داری ای دوست . . .

.

.